Ergenlik Çocukluk Döneminin Bitişidir

Kabul edelim, bir ergen “çocuk” değildir. Sahip olduğunuz çocuğunuz şimdi sahip olduğunuz bir ergene dönüşür. Bu iki dönem birbirinden farklıdır.

Bir ergen, daha fazla arkadaşlarıyla zaman geçirmek ister, tartışır, erteler, farklılaşır, alternatif ilgi alanlarına yönelir ve daha fazla sınırlarını test etmek için kendini ve sizi zorlar. Daha bireysel ve bağımsız bir yetişkin olmaya çalışır. Bu değişikliklerle, artık çocuk olarak tanımlanmaktan ve ona bir çocuk gibi davranılmasından memnun olmazlar. Çocukluğun göreli uyumu ve sevecenliği sona erer. Daha fazla çatışma kapıdadır. Şimdi ebeveynliğin zorlu “yarısı” başlar.

Bu değişikliklere yanıt olarak, ebeveynlerin yapması gereken bazı tutum değişiklikleri olduğuna inanıyorum.

• Çocuğunuzun ergenliğini kişisel algılamayın. Oğlunuz ya da kızınız sizi üzmek ya da kırmak için “ergenlik yapmıyor”. Bunu kendisi için, büyümesi için yapıyor, sizi hesaba katmadan. Ergenler, değişimlerinin sizin üzerinizdeki etkilerini düşünemeyecek kadar benmerkezcidirler.
• Ergenliği cezalandırılabilir bir suç olarak görmeyin. Bu bir büyüme sürecidir. Süreci kabul edin, ancak süreç ilerledikçe genci yaptığı seçimlerden sorumlu tutun. Yarattığı karmaşa, hissettiği dağınıklığın bir parçası. Artan düzensizliğini kabul edin, ancak sonra kendisinden toparlanmasını talep edin.
• Ergenliğin ebeveynliğin büyüsünü azalttığını kabul edin. Kendilerine hayranlık duyan bir yaşındaki çocuğun büyüsüne kapılan ebeveynler, kendilerine daha sık karşı çıkan on bir yaşındaki çocuğa daha çok gücenirler. Bu karşılıklı hayal kırıklığı, aranızdaki keyfi ve uyumu yıpratır böylece aranızdaki mesafe açılabilir.
• Gençlerin doğal olarak saldırgan olduğunu bilin. Sağlıklı bir ergen, elde edebileceği tüm özgürlükler için çabalar ve sağlıklı ebeveynler, güvenlik ve sorumlulukları dahilinde bu çabalara yanıt verir. Bu, ergenlik döneminde ortaya çıkan ancak genç kişinin bağımsızlığının tüm sorumluluğunu üstlenip genellikle yirmili yaşlarının ortalarında kendi hayatını yöneten otorite haline gelmesiyle sona eren çıkar çatışmasıdır.

Bu nedenle, ebeveynlerin çocuklarının ergenlik dönemine aşırı tepki vermemesi gerekir; ne bekleyeceğinizi bilmeniz gerekir. “Beklemek” kabul etmek anlamına gelmez. Beklemek, ergenlik hakkında yeterince bilgi sahibi olmak anlamına gelir. Umuyorum ki ebeveynler gerekli anlayış ve bakış açısını kazanabilir. Ebeveynlerin 10 ile 12 yıllık ergenlik sürecini akıllarında tutmaları gerekir, böylece normal gerilimleri, çatışmaları ve beklendiği gibi ortaya çıkacak sorunları önceden tahmin edebilirler.

Bahsettiğim, ergenlik döneminde ortaya çıkacak sorunlara kendinizi teslim etmeniz mi? Mümkün değil! Ergenlik, özgürlük yolunda gencin attığı her dürtüsel ve cüretkar adımda kendini daha fazla riske attığı bir süreçtir. Yetişkinliğe güvenli bir geçiş sağlamaya yardımcı olmak için yaptığınız rehberlik, sağladığınız denetim ve talep ettiğiniz sorumlulukla elinizden geleni yapmak ebeveynliğin görevidir. Genci sürekli olarak sorumlu tutmalı, seçimlerinin sonuçlarını elinizden geldiğince bilgilendirmeli, aranızdaki iletişim kanallarını açık tutmalı, sevginizi ve kabulünüzü sürekli olarak ifade etmelisiniz.