Ayrılık kaygısı bozukluğu (AKB), çocuğun en çok bağlandığı aile üyelerinden veya bakım veren kişiden ayrı kalma konusunda aşırı endişe ve korku duyması olarak tanımlanır. Ayrılık kaygısı bozukluğu olan çocuklar, ailelerinden ayrılmaktan veya ailelerinden ayrılırlarsa ailelerinden birinin başına kötü bir şey gelmesinden korkarlar. AKB olarak kabul edilebilmesi için, aile üyelerinden ayrılmaya ilişkin endişe veya korku belirtilerinin en az dört hafta sürmesi gerekir. Normal gelişim gösteren ve genellikle 7-11 aylık çocukların yaşadığı yabancı kaygısından farklıdır. AKB semptomları, hemen hemen her çocuğun 18 ay ile 3 yaş arasında bir dereceye kadar yaşadığı normal ayrılık kaygısından daha şiddetlidir.
AYRILIK KAYGISI BOZUKLUĞUNA NE SEBEP OLUR?
Anksiyete bozukluklarının biyolojik, ailesel ve çevresel faktörlerden kaynaklandığına inanılmaktadır. Bir çocuk veya ergen, biyolojik olarak kaygılı olma eğilimini miras almış olsa da, bakım veren kişilerin kaygılı yapısı çocukların kaygı belirtileri göstermesine sebep olabilir. Travmatik bir deneyim de kaygıyı tetikleyebilir. Bir kişinin kaygıyla başa çıkma şekli, onun zamanla daha da kötüleşmesine veya iyileşmesine sebep olabilir.
AYRILIK KAYGISI BOZUKLUĞUNDAN KİMLER ETKİLENİR?
Tüm çocuklar ve ergenler biraz kaygı yaşar. Bu büyümenin normal bir parçasıdır. Bununla birlikte, evden veya aileden ayrılmaya ilişkin endişe ve korkular gelişimsel olarak uygunsuz olduğunda, ayrılık anksiyetesi bozukluğundan söz edilebilir. Araştırmalar, AKB’nun erkeklerde ve kadınlarda eşit olarak meydana geldiğini göstermektedir.
AYRILIK KAYGISI BOZUKLUĞUNUN BELİRTİLERİ NELERDİR?
AKB’nun ilk belirtileri genellikle 4 yaşından sonra ortaya çıkar, ancak bu her zaman böyle değildir. Tipik olarak, semptomların başlangıcı, tatiller veya uzun süreli bir hastalık gibi okula ara verilmesinden sonra da ortaya çıkabilir. Küçük çocukların yaklaşık yüzde 4’ünün AKB’na sahip olduğu tahmin edilirken, ergenler için bu durum biraz daha düşüktür. Anksiyete bozukluğu olan ebeveynlerin çocuklarında anksiyete bozukluğu olma olasılığı daha yüksektir.
Aşağıdakiler AKB’nun en yaygın belirtileridir. Bununla birlikte, her çocuk semptomları farklı şekilde yaşayabilir.
- Yalnız uyumayı reddetme
- Ayrılık temalı tekrarlanan kabuslar
- Evden veya aileden ayrıldığında veya ayrılma beklendiğinde aşırı kaygı
- Bir aile üyesinin güvenliği konusunda aşırı endişe
- Kaybolma konusunda aşırı endişe
- Okula gitmeyi reddetme
- Yalnız kalmaktan korkma
- Sık mide ağrıları, baş ağrıları veya diğer fiziksel şikayetler
- Kas ağrıları veya gerginlik
- Kendi güvenliği konusunda aşırı endişe
- Evdeyken bile aşırı yapışkanlık
AYRILIK KAYGISI BOZUKLUĞU NASIL TEŞHİS EDİLİR?
Ebeveynlerle yapılan ilk görüşme sonrasında çocuklarla da yapılan bir değerlendirme ile ayrılık kaygısı tespit edilebilir.
AYRILIK KAYGISI BOZUKLUĞUNUN TEDAVİSİ
Ayrılık kaygısı bozukluğu çocuğun yaşına bağlı olarak tedavi edilir. 3-10 yaş arasındaki çocuklar için Oyun Terapisi uygun olurken, 10 yaşından büyük çocuklar için Bilişsel Davranışçı Terapi uygulanmaktadır. Ayrıca, bu süreçte çocuğa bakım veren kişi veya kişilere danışmanlık yapılmaktadır. Ebeveynler, her bir tedavi sürecinde hayati ve destekleyici bir rol oynamaktadır.
Ayrıntılı bilgi almak ve randevu oluşturmak için “İletişim” sekmesinden bize ulaşabilirsiniz.
Bu yazı bilgilendirme amaçlı olup teşhis veya tedavi amacı gütmez.
